Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

во́ин высок. во́ін, -на м.;

оди́н в по́ле не во́ин погов. адзі́н у по́лі не во́ін;

во́инский во́інскі;

во́инская пови́нность во́інская паві́ннасць;

во́инское зва́ние во́інскае зва́нне.

вои́нственно нареч. ваяўні́ча;

вои́нственность ваяўні́часць, -ці ж.;

вои́нственный прям., перен. ваяўні́чы;

вои́нственные племена́ ваяўні́чыя плямёны;

вои́нственный вид перен. ваяўні́чы вы́гляд.

во́инство высок. во́інства, -ва ср.; (войско) во́йска, -ка ср.

вои́нствующий прил. ваяўні́чы;

вои́нствующий атеи́ст ваяўні́чы атэі́ст.

вои́стину нареч., высок. сапраўды́.

вои́тель

1. уст. (воин) ваяўні́к, род. ваеўніка́ м.;

2. перен., разг., шутл. вая́ка, -кі м.;

вои́тельница

1. ваяўні́ца, -цы ж.;

2. вая́ка, -кі ж.; см. вои́тель.