вои́тель
1. уст. (воин) ваяўні́к, род. ваеўніка́ м.;
2. перен., разг., шутл. вая́ка, -кі м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)