воя́ж уст., ирон. вая́ж, род. вая́жу м.;
воя́жёр ваяжо́р, -ра м.;
вояжи́ровать несов. ваяжы́раваць;
вояжиро́вка ваяжыро́ўка, -кі ж.
воя́ка разг., обычно шутл., ирон. вая́ка, -кі ж.