венцено́сец высок., уст. венцано́сец, -сца м.;
венцено́сный венцано́сны.
венча́льный
1. (связанный с браком) вянча́льны; шлю́бны;
2. (связанный с коронованием) каранава́льны, вянча́льны;
венча́ние ср.
1. (вступление в брак) церк. вянча́нне, -ння ср., шлюб, род. шлю́бу м.;
2. (коронование) ист. каранава́нне, -ння ср., карана́цыя, -цыі ж., вянча́нне, -ння ср.
ве́нчанный ве́нчаны, вянча́ны.
венча́ть
1. сов. и несов. (короновать) ист. каранава́ць, вянча́ць;
2. сов., перен. увянча́ць;
3. несов. (соединять церковным браком) вянча́ць;
4. перен. уве́нчваць;
венча́ться
1. сов. и несов. (короноваться) ист. каранава́цца, вянча́цца;
2. сов. (соединиться церковным браком) звянча́цца, павянча́цца, узя́ць шлюб;
3. несов. (соединяться церковным браком) вянча́цца, браць шлюб;
4. несов., перен. уве́нчвацца;
5. страд. каранава́цца; см. венча́ть 1, 3, 4.
ве́нчик м.
1. уменьш.-ласк. ве́нчык, -ка м., вяно́чак, -чка м.;
2. бот., метеор. ве́нчык, -ка м.;
3. (зуба) анат. ве́нчык, -ка м.;
4. (ободок сосуда) ве́нца, -ца ср.;
5. техн. ве́нца, -ца ср.
венчикови́дный бот. венчыкападо́бны.