ве́тхость ста́расць, -ці ж.; дра́хласць, -ці ж., ляда́шчасць, -ці ж.; трухля́васць, -ці ж.; см. ве́тхий.
ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.
ветчи́нный вяндлі́нны, вянглі́нны.
ветша́ть несов. старэ́ць; (дряхлеть) драхле́ць, станаві́цца ляда́шчым, трухле́ць; (приходить в упадок) занепада́ць; (разрушаться) руйнава́цца.
вех м., бот. цыку́та, -ты ж.
ве́ха
1. ты́чка, -кі ж., вяха́, -хі́ ж.;
2. обычно мн. вяха́, -хі́ ж.;
ве́хи исто́рии ве́хі гісто́рыі.
ве́че ист. ве́ча, -ча ср.;
вечево́й вечавы́;
вечево́й ко́локол вечавы́ звон.
ве́чер в разн. знач. ве́чар, -ра м.; (о вечернем представлении, показе, состоящем из отдельных номеров, а также о вечеринке — ещё) вечары́на, -ны ж.;
к ве́черу, под ве́чер пад ве́чар;
литерату́рный ве́чер літарату́рны ве́чар (літарату́рная вечары́на);
зва́ный ве́чер зва́ны ве́чар;
до́брый ве́чер! до́бры ве́чар!;
вечере́ть несов., безл. вечарэ́ць;