Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вести́ несов., в разн. знач. ве́сці;

доро́га ведёт к ле́су даро́га вядзе́ (ідзе́) да ле́су;

вести́ телефо́нную ли́нию ве́сці тэлефо́нную лі́нію;

вести́ хозя́йство ве́сці (мець, трыма́ць) гаспада́рку, гаспада́рыць;

вести́ перегово́ры ве́сці перагаво́ры;

вести́ собра́ние ве́сці сход;

вести́ войну́ ве́сці вайну́;

вести́ самолёт ве́сці самалёт;

вести́ нача́ло браць пача́так; пачына́цца;

и у́хом не ведёт і ву́хам не вядзе́; і не шмана́е;

вести́ свой род (от кого) ве́сці свой род (ад каго);

вести́ себя́ трыма́ць (паво́дзіць) сябе́;

вести́ свою́ ли́нию гнуць сваю́ лі́нію.

вестибуля́рный / вестибуля́рный аппара́т анат. вестыбуля́рны апара́т.

вестибю́ль вестыбю́ль, -ля м.;

вестибю́льный вестыбю́льны.

вести́мо вводн. сл., обл. вядо́ма.

вести́сь несов.

1. в разн. знач. ве́сціся;

как ведётся у нас як у нас вядзе́цца;

у него́ вели́сь пчёлы у яго́ вялі́ся пчо́лы;

ведётся бесе́да вядзе́цца (ідзе́, адбыва́ецца) гу́тарка;

2. страд. ве́сціся.

ве́стник

1. (приносящий весть) вясту́н, род. вестуна́ м., вяшчу́н, род. вешчуна́ м., вяшча́льнік, -ка м.;

2. (бюллетень, журнал) ве́снік, -ка м.;

ве́стница вясту́нка, -кі ж.; вяшчу́нка, -кі ж.

вестово́й

1. прил. сігна́льны, апавяшча́льны;

2. сущ. паслане́ц, -нца́ м.; воен. веставы́, -во́га м.

Вестфа́лия Вестфа́лія, -ліі ж.