ути́шить сов., уст., прост. суці́шыць, уціхамі́рыць;
ути́шиться суці́шыцца, уціхамі́рыцца.
у́ти-у́ти межд. вуць-ву́ць.
у́ткаI зоол. ка́чка, -кі ж.
у́ткаII (выдумка) разг. ву́тка, -кі ж.; вы́думка, -кі ж.;
газе́тная у́тка газе́тная ву́тка.
у́ткаIII мед. ву́тка, -кі ж.
у́тканный утка́ны, уватка́ны;
утка́ть сов. утка́ць, уватка́ць.
уткну́тый
1. упёрты, уваткну́ты;
2. уткну́ты; схава́ны;
3. упёрты, утаро́плены; см. уткну́ть;
уткну́ть сов., разг.
1. (упереть во что-л.) уперці; (воткнуть) обл. уваткнуць;
2. (погрузить во что-л.) разг. уткну́ць; (спрятать во что-л.) схава́ць;
3. перен. (неподвижно устремить — глаза, взгляд) упе́рці, утаро́піць;
◊
уткну́ть нос уткну́ць (уваткну́ць) нос;