Verbum

вероуче́ние веравучэ́нне, -ння ср.

вероя́тие ср., уст. імаве́рнасць, -ці ж.; (правдоподобие) праўдападо́бнасць, -ці ж.;

сверх вся́кого вероя́тия напо́перак (насу́перак) імаве́рнасці;

вероя́тнее

1. вводн. сл. больш пэ́ўна;

2. сравнит. ст. прил. больш імаве́рны; больш праўдападо́бны; больш магчы́мы; см. вероя́тный;

вероя́тно вводн. сл. напэ́ўна, ма́быць, му́сіць;

вероя́тность імаве́рнасць, -ці ж.; (правдоподобие) праўдападо́бнасць, -ці ж.; (возможность) магчы́масць, -ці ж.;

тео́рия вероя́тностей мат. тэо́рыя імаве́рнасцей;

по всей вероя́тности напэ́ўна, ма́быць, му́сіць; (очевидно) відаво́чна;

вероя́тный імаве́рны; (правдоподобный) праўдападо́бны; (возможный) магчы́мы.

Верса́ль г. Верса́ль, -ля м.

верса́льский верса́льскі.

версе́т лит. версэ́т, -та м.

версифика́тор лит.

1. версіфіка́тар, -ра м., вершава́льнік, -ка м.;

2. ирон. версіфіка́тар, -ра м., вершаплёт, -та м.;