Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

Дуба́снік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дуба́снік
Р. Дуба́сніка
Д. Дуба́сніку
В. Дуба́снік
Т. Дуба́снікам
М. Дуба́сніку

дубата́ць

‘дубасіць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (у што-небудзь, па чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дубата́ю дубата́ем
2-я ас. дубата́еш дубата́еце
3-я ас. дубата́е дубата́юць
Прошлы час
м. дубата́ў дубата́лі
ж. дубата́ла
н. дубата́ла
Загадны лад
2-я ас. дубата́й дубата́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дубата́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Дубато́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубато́ўка
Р. Дубато́ўкі
Д. Дубато́ўцы
В. Дубато́ўку
Т. Дубато́ўкай
Дубато́ўкаю
М. Дубато́ўцы

Ду́баўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́баўка
Р. Ду́баўкі
Д. Ду́баўцы
В. Ду́баўку
Т. Ду́баўкай
Ду́баўкаю
М. Ду́баўцы

Дубаўля́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубаўля́ны
Р. Дубаўля́н
Дубаўля́наў
Д. Дубаўля́нам
В. Дубаўля́ны
Т. Дубаўля́намі
М. Дубаўля́нах

Дубаўру́чча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубаўру́чча
Р. Дубаўру́чча
Д. Дубаўру́ччу
В. Дубаўру́чча
Т. Дубаўру́ччам
М. Дубаўру́ччы

Дубаўцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубаўцы́
Р. Дубаўцо́ў
Д. Дубаўца́м
В. Дубаўцы́
Т. Дубаўца́мі
М. Дубаўца́х

Ду́башы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́башы
Р. Ду́башаў
Д. Ду́башам
В. Ду́башы
Т. Ду́башамі
М. Ду́башах

Дубе́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубе́і
Р. Дубе́й
Дубе́яў
Д. Дубе́ям
В. Дубе́і
Т. Дубе́ямі
М. Дубе́ях

Дубе́йкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубе́йкава
Р. Дубе́йкава
Д. Дубе́йкаву
В. Дубе́йкава
Т. Дубе́йкавам
М. Дубе́йкаве