Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

ду́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ду́р
Р. ду́ру
Д. ду́ру
В. ду́р
Т. ду́рам
М. ду́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дурава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурава́нне
Р. дурава́ння
Д. дурава́нню
В. дурава́нне
Т. дурава́ннем
М. дурава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

дурава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дурава́ты дурава́тая дурава́тае дурава́тыя
Р. дурава́тага дурава́тай
дурава́тае		 дурава́тага дурава́тых
Д. дурава́таму дурава́тай дурава́таму дурава́тым
В. дурава́ты (неадуш.)
дурава́тага (адуш.)		 дурава́тую дурава́тае дурава́тыя (неадуш.)
дурава́тых (адуш.)
Т. дурава́тым дурава́тай
дурава́таю		 дурава́тым дурава́тымі
М. дурава́тым дурава́тай дурава́тым дурава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

дурава́ць

‘блазнаваць, сваволіць, дураваць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дуру́ю дуру́ем
2-я ас. дуру́еш дуру́еце
3-я ас. дуру́е дуру́юць
Прошлы час
м. дурава́ў дурава́лі
ж. дурава́ла
н. дурава́ла
Загадны лад
2-я ас. дуру́й дуру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дуру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дура́віцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дура́віцкі дура́віцкая дура́віцкае дура́віцкія
Р. дура́віцкага дура́віцкай
дура́віцкае		 дура́віцкага дура́віцкіх
Д. дура́віцкаму дура́віцкай дура́віцкаму дура́віцкім
В. дура́віцкі (неадуш.)
дура́віцкага (адуш.)		 дура́віцкую дура́віцкае дура́віцкія (неадуш.)
дура́віцкіх (адуш.)
Т. дура́віцкім дура́віцкай
дура́віцкаю		 дура́віцкім дура́віцкімі
М. дура́віцкім дура́віцкай дура́віцкім дура́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Дура́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дура́вічы
Р. Дура́віч
Дура́вічаў
Д. Дура́вічам
В. Дура́вічы
Т. Дура́вічамі
М. Дура́вічах

дурало́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дурало́б дурало́бы
Р. дурало́ба дурало́баў
Д. дурало́бу дурало́бам
В. дурало́ба дурало́баў
Т. дурало́бам дурало́бамі
М. дурало́бе дурало́бах

Крыніцы: piskunou2012.

дурало́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дурало́м дурало́мы
Р. дурало́ма дурало́маў
Д. дурало́му дурало́мам
В. дурало́ма дурало́маў
Т. дурало́мам дурало́мамі
М. дурало́ме дурало́мах

Крыніцы: piskunou2012.

дуралюмі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дуралюмі́н
Р. дуралюмі́ну
Д. дуралюмі́ну
В. дуралюмі́н
Т. дуралюмі́нам
М. дуралюмі́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ду́рань

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́рань ду́рні
Р. ду́рня ду́рняў
Д. ду́рню ду́рням
В. ду́рня ду́рняў
Т. ду́рнем ду́рнямі
М. ду́рню ду́рнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.