Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

Ду́навік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́навік
Р. Ду́навіка
Д. Ду́навіку
В. Ду́навік
Т. Ду́навікам
М. Ду́навіку

Дуна́ева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дуна́ева
Р. Дуна́ева
Д. Дуна́еву
В. Дуна́ева
Т. Дуна́евам
М. Дуна́еве

Дунаё́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дунаё́к
Р. Дунайка́
Д. Дунайку́
В. Дунаё́к
Т. Дунайко́м
М. Дунайку́

Дунаі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дунаі́
Р. Дунаё́ў
Д. Дуная́м
В. Дунаі́
Т. Дуная́мі
М. Дуная́х

Ду́най

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́най
Р. Ду́ная
Д. Ду́наю
В. Ду́най
Т. Ду́наем
М. Ду́наі

Дуна́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дуна́й
Р. Дуна́я
Д. Дуна́ю
В. Дуна́й
Т. Дуна́ем
М. Дуна́і

дунайко́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дунайко́ўскі дунайко́ўская дунайко́ўскае дунайко́ўскія
Р. дунайко́ўскага дунайко́ўскай
дунайко́ўскае		 дунайко́ўскага дунайко́ўскіх
Д. дунайко́ўскаму дунайко́ўскай дунайко́ўскаму дунайко́ўскім
В. дунайко́ўскі (неадуш.)
дунайко́ўскага (адуш.)		 дунайко́ўскую дунайко́ўскае дунайко́ўскія (неадуш.)
дунайко́ўскіх (адуш.)
Т. дунайко́ўскім дунайко́ўскай
дунайко́ўскаю		 дунайко́ўскім дунайко́ўскімі
М. дунайко́ўскім дунайко́ўскай дунайко́ўскім дунайко́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

дуна́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуна́йскі дуна́йская дуна́йскае дуна́йскія
Р. дуна́йскага дуна́йскай
дуна́йскае		 дуна́йскага дуна́йскіх
Д. дуна́йскаму дуна́йскай дуна́йскаму дуна́йскім
В. дуна́йскі (неадуш.)
дуна́йскага (адуш.)		 дуна́йскую дуна́йскае дуна́йскія (неадуш.)
дуна́йскіх (адуш.)
Т. дуна́йскім дуна́йскай
дуна́йскаю		 дуна́йскім дуна́йскімі
М. дуна́йскім дуна́йскай дуна́йскім дуна́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Дуна́йчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дуна́йчыцы
Р. Дуна́йчыц
Дуна́йчыцаў
Д. Дуна́йчыцам
В. Дуна́йчыцы
Т. Дуна́йчыцамі
М. Дуна́йчыцах

дунга́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дунга́нін дунга́не
Р. дунга́ніна дунга́н
Д. дунга́ніну дунга́нам
В. дунга́ніна дунга́н
Т. дунга́нінам дунга́намі
М. дунга́ніне дунга́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.