Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш-

до́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. до́ до́
Р. до́ до́
Д. до́ до́
В. до́ до́
Т. до́ до́
М. до́ до́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

до́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
до́ - -

Крыніцы: piskunou2012.

до́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́ба до́бы
Р. до́бы до́б
Д. до́бе до́бам
В. до́бу до́бы
Т. до́бай
до́баю		 до́бамі
М. до́бе до́бах

Крыніцы: piskunou2012.

До́бавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. До́бавічы
Р. До́бавіч
До́бавічаў
Д. До́бавічам
В. До́бавічы
Т. До́бавічамі
М. До́бавічах

До́басна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. До́басна
Р. До́басны
Д. До́басне
В. До́басну
Т. До́баснай
До́баснаю
М. До́басне

до́басненскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́басненскі до́басненская до́басненскае до́басненскія
Р. до́басненскага до́басненскай
до́басненскае		 до́басненскага до́басненскіх
Д. до́басненскаму до́басненскай до́басненскаму до́басненскім
В. до́басненскі (неадуш.)
до́басненскага (адуш.)		 до́басненскую до́басненскае до́басненскія (неадуш.)
до́басненскіх (адуш.)
Т. до́басненскім до́басненскай
до́басненскаю		 до́басненскім до́басненскімі
М. до́басненскім до́басненскай до́басненскім до́басненскіх

Крыніцы: piskunou2012.

до́берман-пі́нчар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́берман-пі́нчар до́берманы-пі́нчары
Р. до́бермана-пі́нчара до́берманаў-пі́нчараў
Д. до́берману-пі́нчару до́берманам-пі́нчарам
В. до́бермана-пі́нчара до́берманаў-пі́нчараў
Т. до́берманам-пі́нчарам до́берманамі-пі́нчарамі
М. до́бермане-пі́нчары до́берманах-пі́нчарах

Крыніцы: sbm2012.

до́блесна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
до́блесна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

до́блесны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́блесны до́блесная до́блеснае до́блесныя
Р. до́блеснага до́блеснай
до́блеснае		 до́блеснага до́блесных
Д. до́блеснаму до́блеснай до́блеснаму до́блесным
В. до́блесны (неадуш.)
до́блеснага (адуш.)		 до́блесную до́блеснае до́блесныя (неадуш.)
до́блесных (адуш.)
Т. до́блесным до́блеснай
до́блеснаю		 до́блесным до́блеснымі
М. до́блесным до́блеснай до́блесным до́блесных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

до́блесць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. до́блесць
Р. до́блесці
Д. до́блесці
В. до́блесць
Т. до́блесцю
М. до́блесці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.