Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в ж з л м н о р у х ы э ’

б в г д е ж з й к л м н п р с т ў х ц ч ш -

до́дніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	до́дніца	до́дніцы
Р.	до́дніцы	до́дніц
Д.	до́дніцы	до́дніцам
В.	до́дніцу	до́дніцы
Т.	до́дніцай до́дніцаю	до́дніцамі
М.	до́дніцы	до́дніцах

Крыніцы: piskunou2012.

до́дніцай

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
до́дніцай	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

до́дня

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
до́дня	-	-

Крыніцы: piskunou2012.