до́м
‘будынак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́м | дамы́ | |
| до́ма | дамо́ў | |
| до́му | дама́м | |
| до́м | дамы́ | |
| до́мам | дама́мі | |
| до́ме | дама́х |
Крыніцы:
до́м
‘будынак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́м | дамы́ | |
| до́ма | дамо́ў | |
| до́му | дама́м | |
| до́м | дамы́ | |
| до́мам | дама́мі | |
| до́ме | дама́х |
Крыніцы:
до́м
‘жыллё; сям'я; родныя мясціны’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́м | |
| до́му | |
| до́му | |
| до́м | |
| до́мам | |
| до́ме |
Крыніцы:
до́ма
прыслоўе, утворана ад назоўніка
| до́ма | - | - |
Крыніцы:
домабудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| домабудава́нне | |
| домабудава́ння | |
| домабудава́нню | |
| домабудава́нне | |
| домабудава́ннем | |
| домабудава́нні |
Крыніцы:
домабудаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| домабудаўні́к | домабудаўнікі́ | |
| домабудаўніка́ | домабудаўніко́ў | |
| домабудаўніку́ | домабудаўніка́м | |
| домабудаўніка́ | домабудаўніко́ў | |
| домабудаўніко́м | домабудаўніка́мі | |
| домабудаўніку́ | домабудаўніка́х |
Крыніцы:
домабудаўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| домабудаўні́цтва | |
| домабудаўні́цтва | |
| домабудаўні́цтву | |
| домабудаўні́цтва | |
| домабудаўні́цтвам | |
| домабудаўні́цтве |
Крыніцы:
домабудаўні́чы
прыметнік, адносны
| домабудаўні́чы | домабудаўні́чая | домабудаўні́чае | домабудаўні́чыя | |
| домабудаўні́чага | домабудаўні́чай домабудаўні́чае |
домабудаўні́чага | домабудаўні́чых | |
| домабудаўні́чаму | домабудаўні́чай | домабудаўні́чаму | домабудаўні́чым | |
| домабудаўні́чы ( домабудаўні́чага ( |
домабудаўні́чую | домабудаўні́чае | домабудаўні́чыя ( домабудаўні́чых ( |
|
| домабудаўні́чым | домабудаўні́чай домабудаўні́чаю |
домабудаўні́чым | домабудаўні́чымі | |
| домабудаўні́чым | домабудаўні́чай | домабудаўні́чым | домабудаўні́чых | |
Крыніцы:
домакіраўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| домакіраўні́к | домакіраўнікі́ | |
| домакіраўніка́ | домакіраўніко́ў | |
| домакіраўніку́ | домакіраўніка́м | |
| домакіраўніка́ | домакіраўніко́ў | |
| домакіраўніко́м | домакіраўніка́мі | |
| домакіраўніку́ | домакіраўніка́х |
Крыніцы:
домакіраўні́цкі
прыметнік, адносны
| домакіраўні́цкі | домакіраўні́цкая | домакіраўні́цкае | домакіраўні́цкія | |
| домакіраўні́цкага | домакіраўні́цкай домакіраўні́цкае |
домакіраўні́цкага | домакіраўні́цкіх | |
| домакіраўні́цкаму | домакіраўні́цкай | домакіраўні́цкаму | домакіраўні́цкім | |
| домакіраўні́цкі ( домакіраўні́цкага ( |
домакіраўні́цкую | домакіраўні́цкае | домакіраўні́цкія ( домакіраўні́цкіх ( |
|
| домакіраўні́цкім | домакіраўні́цкай домакіраўні́цкаю |
домакіраўні́цкім | домакіраўні́цкімі | |
| домакіраўні́цкім | домакіраўні́цкай | домакіраўні́цкім | домакіраўні́цкіх | |
Крыніцы:
домакіраўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| домакіраўні́цтва | |
| домакіраўні́цтва | |
| домакіраўні́цтву | |
| домакіраўні́цтва | |
| домакіраўні́цтвам | |
| домакіраўні́цтве |
Крыніцы: