Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмнортуцэ’

х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. х х
Р. х х
Д. х х
В. х х
Т. х х
М. х х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ха́

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

хаа́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хаа́на хаа́ны
Р. хаа́ны хаа́н
Д. хаа́не хаа́нам
В. хаа́ну хаа́ны
Т. хаа́най
хаа́наю		 хаа́намі
М. хаа́не хаа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

хааты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
хааты́чна хааты́чней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

хааты́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. хааты́чнасць
Р. хааты́чнасці
Д. хааты́чнасці
В. хааты́чнасць
Т. хааты́чнасцю
М. хааты́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хааты́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хааты́чны хааты́чная хааты́чнае хааты́чныя
Р. хааты́чнага хааты́чнай
хааты́чнае		 хааты́чнага хааты́чных
Д. хааты́чнаму хааты́чнай хааты́чнаму хааты́чным
В. хааты́чны (неадуш.)
хааты́чнага (адуш.)		 хааты́чную хааты́чнае хааты́чныя (неадуш.)
хааты́чных (адуш.)
Т. хааты́чным хааты́чнай
хааты́чнаю		 хааты́чным хааты́чнымі
М. хааты́чным хааты́чнай хааты́чным хааты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хаба́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаба́л хаба́лы
Р. хаба́ла хаба́лаў
Д. хаба́лу хаба́лам
В. хаба́ла хаба́лаў
Т. хаба́лам хаба́ламі
М. хаба́ле хаба́лах

Крыніцы: piskunou2012.

хаба́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаба́льнік хаба́льнікі
Р. хаба́льніка хаба́льнікаў
Д. хаба́льніку хаба́льнікам
В. хаба́льніка хаба́льнікаў
Т. хаба́льнікам хаба́льнікамі
М. хаба́льніку хаба́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

хаба́льніца

‘распусніца, палюбоўніца’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хаба́льніца хаба́льніцы
Р. хаба́льніцы хаба́льніц
Д. хаба́льніцы хаба́льніцам
В. хаба́льніцу хаба́льніц
Т. хаба́льніцай
хаба́льніцаю		 хаба́льніцамі
М. хаба́льніцы хаба́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

хабанэ́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хабанэ́ра
Р. хабанэ́ры
Д. хабанэ́ры
В. хабанэ́ру
Т. хабанэ́рай
хабанэ́раю
М. хабанэ́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.