Verbum

анлайнавы слоўнік

Хуа́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Хуанхэ́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

хуанхэ́йскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хуанхэ́йскі	хуанхэ́йская	хуанхэ́йскае	хуанхэ́йскія
Р.	хуанхэ́йскага	хуанхэ́йскай хуанхэ́йскае	хуанхэ́йскага	хуанхэ́йскіх
Д.	хуанхэ́йскаму	хуанхэ́йскай	хуанхэ́йскаму	хуанхэ́йскім
В.	хуанхэ́йскі (неадуш.) хуанхэ́йскага (адуш.)	хуанхэ́йскую	хуанхэ́йскае	хуанхэ́йскія (неадуш.) хуанхэ́йскіх (адуш.)
Т.	хуанхэ́йскім	хуанхэ́йскай хуанхэ́йскаю	хуанхэ́йскім	хуанхэ́йскімі
М.	хуанхэ́йскім	хуанхэ́йскай	хуанхэ́йскім	хуанхэ́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

хубілга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ху́да

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
ху́да	худзе́й	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Ху́дава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

худава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	худава́ты	худава́тая	худава́тае	худава́тыя
Р.	худава́тага	худава́тай худава́тае	худава́тага	худава́тых
Д.	худава́таму	худава́тай	худава́таму	худава́тым
В.	худава́ты (неадуш.) худава́тага (адуш.)	худава́тую	худава́тае	худава́тыя (неадуш.) худава́тых (адуш.)
Т.	худава́тым	худава́тай худава́таю	худава́тым	худава́тымі
М.	худава́тым	худава́тай	худава́тым	худава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

худале́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

хударля́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
хударля́ва	хударля́вей	-

хударля́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.