хаба́льніца
‘распусніца, палюбоўніца’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| хаба́льніца | хаба́льніцы | |
| хаба́льніцы | хаба́льніц | |
| хаба́льніцы | хаба́льніцам | |
| хаба́льніцу | хаба́льніц | |
| хаба́льніцай хаба́льніцаю |
хаба́льніцамі | |
| хаба́льніцы | хаба́льніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)