Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

дуадэна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуадэна́льны дуадэна́льная дуадэна́льнае дуадэна́льныя
Р. дуадэна́льнага дуадэна́льнай
дуадэна́льнае		 дуадэна́льнага дуадэна́льных
Д. дуадэна́льнаму дуадэна́льнай дуадэна́льнаму дуадэна́льным
В. дуадэна́льны (неадуш.)
дуадэна́льнага (адуш.)		 дуадэна́льную дуадэна́льнае дуадэна́льныя (неадуш.)
дуадэна́льных (адуш.)
Т. дуадэна́льным дуадэна́льнай
дуадэна́льнаю		 дуадэна́льным дуадэна́льнымі
М. дуадэна́льным дуадэна́льнай дуадэна́льным дуадэна́льных

Крыніцы: piskunou2012.

дуадэні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дуадэні́т
Р. дуадэні́ту
Д. дуадэні́ту
В. дуадэні́т
Т. дуадэні́там
М. дуадэні́це

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

дуае́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуае́н дуае́ны
Р. дуае́на дуае́наў
Д. дуае́ну дуае́нам
В. дуае́на дуае́наў
Т. дуае́нам дуае́намі
М. дуае́не дуае́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дуайе́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуайе́н дуайе́ны
Р. дуайе́на дуайе́наў
Д. дуайе́ну дуайе́нам
В. дуайе́на дуайе́наў
Т. дуайе́нам дуайе́намі
М. дуайе́не дуайе́нах

Крыніцы: tsbm1984.

дуалі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дуалі́зм
Р. дуалі́зму
Д. дуалі́зму
В. дуалі́зм
Т. дуалі́змам
М. дуалі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуалі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуалі́ст дуалі́сты
Р. дуалі́ста дуалі́стаў
Д. дуалі́сту дуалі́стам
В. дуалі́ста дуалі́стаў
Т. дуалі́стам дуалі́стамі
М. дуалі́сце дуалі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дуалісты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дуалісты́чна - -

дуалісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуалісты́чны дуалісты́чная дуалісты́чнае дуалісты́чныя
Р. дуалісты́чнага дуалісты́чнай
дуалісты́чнае		 дуалісты́чнага дуалісты́чных
Д. дуалісты́чнаму дуалісты́чнай дуалісты́чнаму дуалісты́чным
В. дуалісты́чны (неадуш.)
дуалісты́чнага (адуш.)		 дуалісты́чную дуалісты́чнае дуалісты́чныя (неадуш.)
дуалісты́чных (адуш.)
Т. дуалісты́чным дуалісты́чнай
дуалісты́чнаю		 дуалісты́чным дуалісты́чнымі
М. дуалісты́чным дуалісты́чнай дуалісты́чным дуалісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дуа́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дуа́льнасць
Р. дуа́льнасці
Д. дуа́льнасці
В. дуа́льнасць
Т. дуа́льнасцю
М. дуа́льнасці

Крыніцы: piskunou2012.

дуа́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуа́льны дуа́льная дуа́льнае дуа́льныя
Р. дуа́льнага дуа́льнай
дуа́льнае		 дуа́льнага дуа́льных
Д. дуа́льнаму дуа́льнай дуа́льнаму дуа́льным
В. дуа́льны (неадуш.)
дуа́льнага (адуш.)		 дуа́льную дуа́льнае дуа́льныя (неадуш.)
дуа́льных (адуш.)
Т. дуа́льным дуа́льнай
дуа́льнаю		 дуа́льным дуа́льнымі
М. дуа́льным дуа́льнай дуа́льным дуа́льных

Крыніцы: piskunou2012.