дуайе́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуайе́н дуайе́ны
Р. дуайе́на дуайе́наў
Д. дуайе́ну дуайе́нам
В. дуайе́на дуайе́наў
Т. дуайе́нам дуайе́намі
М. дуайе́не дуайе́нах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)