дуайе́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дуайе́н | дуайе́ны | |
дуайе́на | дуайе́наў | |
дуайе́ну | дуайе́нам | |
дуайе́на | дуайе́наў | |
дуайе́нам | дуайе́намі | |
дуайе́не | дуайе́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)