Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

дукава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дукава́нне
Р. дукава́ння
Д. дукава́нню
В. дукава́нне
Т. дукава́ннем
М. дукава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

дукава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дуку́юся дуку́емся
2-я ас. дуку́ешся дуку́ецеся
3-я ас. дуку́ецца дуку́юцца
Прошлы час
м. дукава́ўся дукава́ліся
ж. дукава́лася
н. дукава́лася
Загадны лад
2-я ас. дуку́йся дуку́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час дуку́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

дукава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дуку́ю дуку́ем
2-я ас. дуку́еш дуку́еце
3-я ас. дуку́е дуку́юць
Прошлы час
м. дукава́ў дукава́лі
ж. дукава́ла
н. дукава́ла
Загадны лад
2-я ас. дуку́й дуку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дуку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дука́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дука́т дука́ты
Р. дука́та дука́таў
Д. дука́ту дука́там
В. дука́т дука́ты
Т. дука́там дука́тамі
М. дука́це дука́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Ду́каўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́каўка
Р. Ду́каўкі
Д. Ду́каўцы
В. Ду́каўку
Т. Ду́каўкай
Ду́каўкаю
М. Ду́каўцы

дука́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дука́цік дука́цікі
Р. дука́ціка дука́цікаў
Д. дука́ціку дука́цікам
В. дука́цік дука́цікі
Т. дука́цікам дука́цікамі
М. дука́ціку дука́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Дуке́лі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дуке́лі
Р. Дуке́ль
Дуке́ляў
Д. Дуке́лям
В. Дуке́лі
Т. Дуке́лямі
М. Дуке́лях

Дукі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дукі́
Р. Дуко́ў
Д. Дука́м
В. Дукі́
Т. Дука́мі
М. Дука́х

Дуко́йні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дуко́йні
Р. Дуко́йняў
Д. Дуко́йням
В. Дуко́йні
Т. Дуко́йнямі
М. Дуко́йнях

Дуко́ра

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дуко́ра
Р. Дуко́ры
Д. Дуко́ры
В. Дуко́ру
Т. Дуко́рай
Дуко́раю
М. Дуко́ры