дука́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дука́цік | дука́цікі | |
| дука́ціка | дука́цікаў | |
| дука́ціку | дука́цікам | |
| дука́цік | дука́цікі | |
| дука́цікам | дука́цікамі | |
| дука́ціку | дука́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)