ду́цік
‘той, хто дуецца, крыўдзіцца на каго-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
ду́цік | ду́цікі | |
ду́ціка | ду́цікаў | |
ду́ціку | ду́цікам | |
ду́ціка | ду́цікаў | |
ду́цікам | ду́цікамі | |
ду́ціку | ду́ціках |
Крыніцы:
ду́цік
‘той, хто дуецца, крыўдзіцца на каго-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
ду́цік | ду́цікі | |
ду́ціка | ду́цікаў | |
ду́ціку | ду́цікам | |
ду́ціка | ду́цікаў | |
ду́цікам | ду́цікамі | |
ду́ціку | ду́ціках |
Крыніцы:
ду́цік
‘ампула’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
ду́цік | ду́цікі | |
ду́ціка | ду́цікаў | |
ду́ціку | ду́цікам | |
ду́цік | ду́цікі | |
ду́цікам | ду́цікамі | |
ду́ціку | ду́ціках |
Крыніцы:
Дуці́шкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Дуці́шкі | |
Дуці́шак Дуці́шкаў |
|
Дуці́шкам | |
Дуці́шкі | |
Дуці́шкамі | |
Дуці́шках |
ду́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
ду́юся | ду́емся | |
ду́ешся | ду́ецеся | |
ду́ецца | ду́юцца | |
Прошлы час | ||
ду́ўся | ду́ліся | |
ду́лася | ||
ду́лася | ||
Загадны лад | ||
ду́йся | ду́йцеся | |
Дзеепрыслоўе | ||
ду́ючыся |
Крыніцы:
ду́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
ду́ю | ду́ем | |
ду́еш | ду́еце | |
ду́е | ду́юць | |
Прошлы час | ||
ду́ў | ду́лі | |
ду́ла | ||
ду́ла | ||
Загадны лад | ||
ду́й | ду́йце | |
Дзеепрыслоўе | ||
ду́ючы |
Крыніцы:
Ду́цькі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Ду́цькі | |
Ду́цек Ду́цькаў |
|
Ду́цькам | |
Ду́цькі | |
Ду́цькамі | |
Ду́цьках |