Дунаё́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дунаё́к
Р. Дунайка́
Д. Дунайку́
В. Дунаё́к
Т. Дунайко́м
М. Дунайку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)