Ду́навік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́навік
Р. Ду́навіка
Д. Ду́навіку
В. Ду́навік
Т. Ду́навікам
М. Ду́навіку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)