дубата́ць
‘дубасіць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (у што-небудзь, па чым-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| дубата́ю | дубата́ем | |
| дубата́еш | дубата́еце | |
| дубата́е | дубата́юць | |
| Прошлы час | ||
| дубата́ў | дубата́лі | |
| дубата́ла | ||
| дубата́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дубата́й | дубата́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дубата́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)