супраці́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супраці́ўнік |
супраці́ўнікі |
Р. |
супраці́ўніка |
супраці́ўнікаў |
Д. |
супраці́ўніку |
супраці́ўнікам |
В. |
супраці́ўніка |
супраці́ўнікаў |
Т. |
супраці́ўнікам |
супраці́ўнікамі |
М. |
супраці́ўніку |
супраці́ўніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
супраці́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супраці́ўніца |
супраці́ўніцы |
Р. |
супраці́ўніцы |
супраці́ўніц |
Д. |
супраці́ўніцы |
супраці́ўніцам |
В. |
супраці́ўніцу |
супраці́ўніц |
Т. |
супраці́ўніцай супраці́ўніцаю |
супраці́ўніцамі |
М. |
супраці́ўніцы |
супраці́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
супраці́ўніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
супраці́ўніцтва |
Р. |
супраці́ўніцтва |
Д. |
супраці́ўніцтву |
В. |
супраці́ўніцтва |
Т. |
супраці́ўніцтвам |
М. |
супраці́ўніцтве |
Крыніцы:
piskunou2012.
супраці́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
супраці́ўны |
супраці́ўная |
супраці́ўнае |
супраці́ўныя |
Р. |
супраці́ўнага |
супраці́ўнай супраці́ўнае |
супраці́ўнага |
супраці́ўных |
Д. |
супраці́ўнаму |
супраці́ўнай |
супраці́ўнаму |
супраці́ўным |
В. |
супраці́ўны (неадуш.) супраці́ўнага (адуш.) |
супраці́ўную |
супраці́ўнае |
супраці́ўныя (неадуш.) супраці́ўных (адуш.) |
Т. |
супраці́ўным |
супраці́ўнай супраці́ўнаю |
супраці́ўным |
супраці́ўнымі |
М. |
супраці́ўным |
супраці́ўнай |
супраці́ўным |
супраці́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
супрацо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супрацо́ўнік |
супрацо́ўнікі |
Р. |
супрацо́ўніка |
супрацо́ўнікаў |
Д. |
супрацо́ўніку |
супрацо́ўнікам |
В. |
супрацо́ўніка |
супрацо́ўнікаў |
Т. |
супрацо́ўнікам |
супрацо́ўнікамі |
М. |
супрацо́ўніку |
супрацо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
супрацо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супрацо́ўніца |
супрацо́ўніцы |
Р. |
супрацо́ўніцы |
супрацо́ўніц |
Д. |
супрацо́ўніцы |
супрацо́ўніцам |
В. |
супрацо́ўніцу |
супрацо́ўніц |
Т. |
супрацо́ўніцай супрацо́ўніцаю |
супрацо́ўніцамі |
М. |
супрацо́ўніцы |
супрацо́ўніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
супрацо́ўніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
супрацо́ўніцкі |
супрацо́ўніцкая |
супрацо́ўніцкае |
супрацо́ўніцкія |
Р. |
супрацо́ўніцкага |
супрацо́ўніцкай супрацо́ўніцкае |
супрацо́ўніцкага |
супрацо́ўніцкіх |
Д. |
супрацо́ўніцкаму |
супрацо́ўніцкай |
супрацо́ўніцкаму |
супрацо́ўніцкім |
В. |
супрацо́ўніцкі (неадуш.) супрацо́ўніцкага (адуш.) |
супрацо́ўніцкую |
супрацо́ўніцкае |
супрацо́ўніцкія (неадуш.) супрацо́ўніцкіх (адуш.) |
Т. |
супрацо́ўніцкім |
супрацо́ўніцкай супрацо́ўніцкаю |
супрацо́ўніцкім |
супрацо́ўніцкімі |
М. |
супрацо́ўніцкім |
супрацо́ўніцкай |
супрацо́ўніцкім |
супрацо́ўніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
супрацо́ўніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
супрацо́ўніцтва |
Р. |
супрацо́ўніцтва |
Д. |
супрацо́ўніцтву |
В. |
супрацо́ўніцтва |
Т. |
супрацо́ўніцтвам |
М. |
супрацо́ўніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
супрацо́ўнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
супрацо́ўнічаю |
супрацо́ўнічаем |
2-я ас. |
супрацо́ўнічаеш |
супрацо́ўнічаеце |
3-я ас. |
супрацо́ўнічае |
супрацо́ўнічаюць |
Прошлы час |
м. |
супрацо́ўнічаў |
супрацо́ўнічалі |
ж. |
супрацо́ўнічала |
н. |
супрацо́ўнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
супрацо́ўнічай |
супрацо́ўнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
супрацо́ўнічаючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
су́праць
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.