Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдйклмнрстўцч

ся́бар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ся́бар сябры́
Р. ся́бра сябро́ў
Д. ся́бру сябра́м
В. ся́бра сябро́ў
Т. ся́брам сябра́мі
М. ся́бру сябра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сябе́

займеннік, зваротны, безасабовы

адз.
-
Н. -
Р. сябе́
Д. сабе́
В. сябе́
Т. сабо́й
сабо́ю
М. сабе́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сябелю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сябелю́б сябелю́бы
Р. сябелю́ба сябелю́баў
Д. сябелю́бу сябелю́бам
В. сябелю́ба сябелю́баў
Т. сябелю́бам сябелю́бамі
М. сябелю́бе сябелю́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сябелю́бец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сябелю́бец сябелю́бцы
Р. сябелю́бца сябелю́бцаў
Д. сябелю́бцу сябелю́бцам
В. сябелю́бца сябелю́бцаў
Т. сябелю́бцам сябелю́бцамі
М. сябелю́бцу сябелю́бцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сябелюбі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сябелюбі́вы сябелюбі́вая сябелюбі́вае сябелюбі́выя
Р. сябелюбі́вага сябелюбі́вай
сябелюбі́вае		 сябелюбі́вага сябелюбі́вых
Д. сябелюбі́ваму сябелюбі́вай сябелюбі́ваму сябелюбі́вым
В. сябелюбі́вы (неадуш.)
сябелюбі́вага (адуш.)		 сябелюбі́вую сябелюбі́вае сябелюбі́выя (неадуш.)
сябелюбі́вых (адуш.)
Т. сябелюбі́вым сябелюбі́вай
сябелюбі́ваю		 сябелюбі́вым сябелюбі́вымі
М. сябелюбі́вым сябелюбі́вай сябелюбі́вым сябелюбі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сябелю́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сябелю́бка сябелю́бкі
Р. сябелю́бкі сябелю́бак
Д. сябелю́бцы сябелю́бкам
В. сябелю́бку сябелю́бак
Т. сябелю́бкай
сябелю́бкаю		 сябелю́бкамі
М. сябелю́бцы сябелю́бках

Крыніцы: piskunou2012.

сябелю́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
сябелю́бна - -

сябелю́бнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. сябелю́бнасць
Р. сябелю́бнасці
Д. сябелю́бнасці
В. сябелю́бнасць
Т. сябелю́бнасцю
М. сябелю́бнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сябелю́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сябелю́бны сябелю́бная сябелю́бнае сябелю́бныя
Р. сябелю́бнага сябелю́бнай
сябелю́бнае		 сябелю́бнага сябелю́бных
Д. сябелю́бнаму сябелю́бнай сябелю́бнаму сябелю́бным
В. сябелю́бны (неадуш.)
сябелю́бнага (адуш.)		 сябелю́бную сябелю́бнае сябелю́бныя (неадуш.)
сябелю́бных (адуш.)
Т. сябелю́бным сябелю́бнай
сябелю́бнаю		 сябелю́бным сябелю́бнымі
М. сябелю́бным сябелю́бнай сябелю́бным сябелю́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

сябелю́бства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сябелю́бства
Р. сябелю́бства
Д. сябелю́бству
В. сябелю́бства
Т. сябелю́бствам
М. сябелю́бстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.