сябелю́бец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сябелю́бец сябелю́бцы
Р. сябелю́бца сябелю́бцаў
Д. сябелю́бцу сябелю́бцам
В. сябелю́бца сябелю́бцаў
Т. сябелю́бцам сябелю́бцамі
М. сябелю́бцу сябелю́бцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)