сябелю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сябелю́б сябелю́бы
Р. сябелю́ба сябелю́баў
Д. сябелю́бу сябелю́бам
В. сябелю́ба сябелю́баў
Т. сябелю́бам сябелю́бамі
М. сябелю́бе сябелю́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)