сябелю́бка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| сябелю́бка | сябелю́бкі | |
| сябелю́бкі | сябелю́бак | |
| сябелю́бцы | сябелю́бкам | |
| сябелю́бку | сябелю́бак | |
| сябелю́бкай сябелю́бкаю |
сябелю́бкамі | |
| сябелю́бцы | сябелю́бках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)