супраці́ўніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| супраці́ўніцтва | |
| супраці́ўніцтва | |
| супраці́ўніцтву | |
| супраці́ўніцтва | |
| супраці́ўніцтвам | |
| супраці́ўніцтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)