Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я

а б в г д ж з і й к л м н п р с т ф х ц ч ш э я

Су́йкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Су́йкава
Р.	Су́йкава
Д.	Су́йкаву
В.	Су́йкава
Т.	Су́йкавам
М.	Су́йкаве

су́йма

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
су́йма	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

суйма́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	суйма́юся	суйма́емся
2-я ас.	суйма́ешся	суйма́ецеся
3-я ас.	суйма́ецца	суйма́юцца
Прошлы час
м.	суйма́ўся	суйма́ліся
ж.	суйма́лася
н.	суйма́лася
Загадны лад
2-я ас.	суйма́йся	суйма́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час	суйма́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

суйма́ць

‘супакойваць, стрымліваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	суйма́ю	суйма́ем
2-я ас.	суйма́еш	суйма́еце
3-я ас.	суйма́е	суйма́юць
Прошлы час
м.	суйма́ў	суйма́лі
ж.	суйма́ла
н.	суйма́ла
Загадны лад
2-я ас.	суйма́й	суйма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	суйма́ючы

Крыніцы: piskunou2012.