Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгджзійклмнпрстфхцчшэя

суінве́стар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суінве́стар суінве́стары
Р. суінве́стара суінве́стараў
Д. суінве́стару суінве́старам
В. суінве́стара суінве́стараў
Т. суінве́старам суінве́старамі
М. суінве́стару суінве́старах

Крыніцы: piskunou2012.

суіснава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. суіснава́нне
Р. суіснава́ння
Д. суіснава́нню
В. суіснава́нне
Т. суіснава́ннем
М. суіснава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

суіснава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. суісную́ суіснуё́м
2-я ас. суіснуе́ш суіснуяце́
3-я ас. суіснуе́ суісную́ць
Прошлы час
м. суіснава́ў суіснава́лі
ж. суіснава́ла
н. суіснава́ла
Загадны лад
2-я ас. суісну́й суісну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час суісну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

суіснуюча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
суіснуюча - -

суісну́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суісну́ючы суісну́ючая суісну́ючае суісну́ючыя
Р. суісну́ючага суісну́ючай
суісну́ючае		 суісну́ючага суісну́ючых
Д. суісну́ючаму суісну́ючай суісну́ючаму суісну́ючым
В. суісну́ючы (неадуш.)
суісну́ючага (адуш.)		 суісну́ючую суісну́ючае суісну́ючыя (неадуш.)
суісну́ючых (адуш.)
Т. суісну́ючым суісну́ючай
суісну́ючаю		 суісну́ючым суісну́ючымі
М. суісну́ючым суісну́ючай суісну́ючым суісну́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

суісну́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суісну́ючы суісну́ючая суісну́ючае суісну́ючыя
Р. суісну́ючага суісну́ючай
суісну́ючае		 суісну́ючага суісну́ючых
Д. суісну́ючаму суісну́ючай суісну́ючаму суісну́ючым
В. суісну́ючы (неадуш.)
суісну́ючага (адуш.)		 суісну́ючую суісну́ючае суісну́ючыя (неадуш.)
суісну́ючых (адуш.)
Т. суісну́ючым суісну́ючай
суісну́ючаю		 суісну́ючым суісну́ючымі
М. суісну́ючым суісну́ючай суісну́ючым суісну́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

суісце́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суісце́ц суістцы́
Р. суістца́ суістцо́ў
Д. суістцу́ суістца́м
В. суістца́ суістцо́ў
Т. суістцо́м суістца́мі
М. суістцу́ суістца́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

суіцы́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суіцы́д суіцы́ды
Р. суіцы́ду суіцы́даў
Д. суіцы́ду суіцы́дам
В. суіцы́д суіцы́ды
Т. суіцы́дам суіцы́дамі
М. суіцы́дзе суіцы́дах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

суіцыдалагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суіцыдалагі́чны суіцыдалагі́чная суіцыдалагі́чнае суіцыдалагі́чныя
Р. суіцыдалагі́чнага суіцыдалагі́чнай
суіцыдалагі́чнае		 суіцыдалагі́чнага суіцыдалагі́чных
Д. суіцыдалагі́чнаму суіцыдалагі́чнай суіцыдалагі́чнаму суіцыдалагі́чным
В. суіцыдалагі́чны (неадуш.)
суіцыдалагі́чнага (адуш.)		 суіцыдалагі́чную суіцыдалагі́чнае суіцыдалагі́чныя (неадуш.)
суіцыдалагі́чных (адуш.)
Т. суіцыдалагі́чным суіцыдалагі́чнай
суіцыдалагі́чнаю		 суіцыдалагі́чным суіцыдалагі́чнымі
М. суіцыдалагі́чным суіцыдалагі́чнай суіцыдалагі́чным суіцыдалагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

суіцыдало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. суіцыдало́гія
Р. суіцыдало́гіі
Д. суіцыдало́гіі
В. суіцыдало́гію
Т. суіцыдало́гіяй
суіцыдало́гіяю
М. суіцыдало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.