суісну́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суісну́ючы суісну́ючая суісну́ючае суісну́ючыя
Р. суісну́ючага суісну́ючай
суісну́ючае		 суісну́ючага суісну́ючых
Д. суісну́ючаму суісну́ючай суісну́ючаму суісну́ючым
В. суісну́ючы (неадуш.)
суісну́ючага (адуш.)		 суісну́ючую суісну́ючае суісну́ючыя (неадуш.)
суісну́ючых (адуш.)
Т. суісну́ючым суісну́ючай
суісну́ючаю		 суісну́ючым суісну́ючымі
М. суісну́ючым суісну́ючай суісну́ючым суісну́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)