суіснава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. суісную́ суіснуё́м
2-я ас. суіснуе́ш суіснуяце́
3-я ас. суіснуе́ суісную́ць
Прошлы час
м. суіснава́ў суіснава́лі
ж. суіснава́ла
н. суіснава́ла
Загадны лад
2-я ас. суісну́й суісну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час суісну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)