супраці́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супраці́ўнік супраці́ўнікі
Р. супраці́ўніка супраці́ўнікаў
Д. супраці́ўніку супраці́ўнікам
В. супраці́ўніка супраці́ўнікаў
Т. супраці́ўнікам супраці́ўнікамі
М. супраці́ўніку супраці́ўніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)