супрацо́ўніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
супрацо́ўніцтва | |
супрацо́ўніцтва | |
супрацо́ўніцтву | |
супрацо́ўніцтва | |
супрацо́ўніцтвам | |
супрацо́ўніцтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)