◎ Мындра 1 ’бруква’ (маг., Мікуц.). Няясна.
◎ Мы́ндра 2 ’модніца’ (пруж., Сл. Брэс.); з укр. миндра ’тс’, якое з малд. мындру, рум. miridru ’пышны, прыгожы’ < ст.-слав. мѫдръ ’мудры’ (ЕСУМ, 3, 402).
◎ Мы́нка ’могілкі’ (Мін. губ., Мядзв.). Няясна.
◎ Мынтыле́жка ’мянташка’ (кобр., кам. ДАБМ, к. 264). У выніку кантамінацыі ⁺мынтало і мынтэжка. Да мёнціць, мянташка (гл.).
◎ Мынца ’манетны двор’ (Гарб.), ст.-бел. мынца, минца, мин- ница ’манета, манетная справа, манетны двор’ (пач. XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. тупей, тіііса, тіпіса, якія з с.-в.-ням. münze ’манета’ (Булыка, Лекс. запазыч., 86; Чартко, Пыт. мовазн. і метад., 122). Аналагічна ст.-бел. мынцаръ, минцаръ, минцеръ ’загадчык манетнага двара’ (XIV ст.) — гл. Булыка, там жа, 74.
◎ Мыньцы́ (мн.) ’блінцы’ (нараўл., Мат. Гом.). Да мыльцы (гл.).