Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Ко́барам ’кулём’ (Жд. 2). Гл. кубарам.

Ко́бачка ’пад лыжачкай, ямачка’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кебка.

Ко́бза1 ’торба’ (Кірк.). Параўн. кобза3 (гл.).

Ко́бза2 ’злы чалавек’ (Мат. Гом.), ’тоўстая сытая істота’ (ТС). Параўн. кобзаць (гл.).

Ко́бза3 ’музычны інструмент’ (ТСБМ, Нас.). Укр. кобза, польск. kobza з украінскай мовы. Запазычанне з цюркскіх моў. Параўн. тур. kopuz ’аднаструнная гітара’ (ЕСУМ, 2, 476).

Ко́бзаць ’пэцкаць’ (Жыв. сл.). Параўн. укр. кобзати ’рыць, варушыць’, якое ЕСУМ, 2, 476 звязвае з рус. кобзать ’грэбаваць’. Унутраная форма няясная.

Ко́бка1 ’яма’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кобачка.

Ко́бка2 ’нізкая, прысадзістая, моцная дзяўчынка’ (Янк. III). Янкоўскі (55) параўноўвае з укр. кобка ’металічная каробка’ (параўн. ЕСУМ, 2, 477). Гл. кобка1.

Ко́блік ’пячкур’ (Крыв., Сл. паўн.-зах.). Укр. коблик ’тс’, рус. коблик, славац. kolbik. Гл. колб.

Ко́быта ’быццам бы’ (Жд. 2). Да *яко быта. Параўн. як быццам.