Ко́бка1 ’яма’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кобачка.

Ко́бка2 ’нізкая, прысадзістая, моцная дзяўчынка’ (Янк. III). Янкоўскі (55) параўноўвае з укр. кобка ’металічная каробка’ (параўн. ЕСУМ, 2, 477). Гл. кобка1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)