Verbum

анлайнавы слоўнік

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а б в г ґ д е ё ж з і к л м н о п р с т -

б в г ґ д ё ж з й к л м н п р с т х ц ч ш ю я

Віры́там ’грамадой, натоўпам’ (КЭС, лаг.). Няясна.

*Вірыць, ст.-бел. вирити, вирить ’абвінавачваць’ (Гарб.). Дзеяслоў, утвораны пры дапамозе суф. ‑it‑i ад ві́ра ₂ (гл.).

Віры́ць ’утвараць віры, круціць, бурліць’; ’бурліць, кіпець, вірыцца’ (БРС, КТС). Польск. уст. wirzyć się ’віраваць’, чэш. vířiti ’кружыцца, узнімацца, віраваць’, славац. víriť ’кружыцца’, víriť sa ’кружыцца (пра снег, ваду, паветра)’. Утворана ад вір ₁ пры дапамозе суф. ‑it‑i.

Вірэ́я ’акно ў балоце, бяздонне’ (усх.-бел., КЭС), рус. верея́ ’кавалак лугу, лесу’. Утворана ад вір ₁ і малапрадуктыўнага суф. ‑эя (< ěja).

Вір’янка ’валер’ян, Valeriana officinalis L.’ (ветк., Мат. Гом.) паходзіць з рус. размоўнага валерьянка ’тс’ і з’яўляецца сапсаванай формай.