Вайту́ўна ’дачка войта’ (Мал.). З польск. wojtówna ’тс’.
Вайця́ць ’надакучліва гаварыць’ (Мядзв., Сцяц., Бір. Дзярж.); ’спрачацца, дамаўляцца’ (Сцяшк. МГ); ’рабіць вымову, упікаць’ (КЭС). Укр. вайтяти ’выражаць незадавальненне; гаварыць’. Беларуска-ўкраінская ізалекса балтыйскага паходжання; літ. vaitóti ’вохкаць, стагнаць’ (Непакупны, Бел.-укр. ізал., 53–54; Весці АН БССР, 1969, 4, 132; J. Safarewicz, Ze słownictwa bałto-sł. Studia językozn., 1967, 254; Блесэ, KZ, 75, 1957, 91–121).
Вака́була ’асобнае слова’. Праз польск. з лац. vocabulum ’назва, імя’. Параўн. Шанскі, 1, В, 144; Рудніцкі, 1, 463–464.
Вакаваць ’быць вольным, незанятым’ (Нас.). Укр. вакувати ’тс’. З польск. wakować ’тс’ < лац. vacare (Булыка, Запазыч., 55; Кюнэ, Poln., 112; Брукнер, 599; Рудніцкі, 1, 296).
Вакалі́зм (БРС). З рус. вокализм (Крукоўскі, Уплыў, 86).
Вакаме́р (БРС). Калька з рус. глазомер.
Вакаме́рны (КЭС). Калька з рус. глазомерный (Крукоўскі, Уплыў, 132).
Вака́нсія (БРС). Запазычанне з рус. вакансия (Крукоўскі, Уплыў, 76), якое з’яўляецца кантамінацыяй ваканция (< польск. wakancja) і ваканс (фр. vacance) (Шанскі, 1, В, 6; Рудніцкі, 1, 295). Параўн. ст.-бел. ваканцыя < польск. (Булыка, Запазыч., 55).
Вака́нтны (БРС). З рус. вака́нтный. Параўн. Рудніцкі, 1, 295.
Вака́нцік ’магчымасць, шанс’ (КТС). Да ням. vakant з памяншальным суфіксам ‑ік. Больш верагодна, аднак, што ваканцік да вакантны.