Verbum

тон м

1. Ton m -(e)s, Töne; Tónart f -, -en (танальнасць);

2. (колер, адценне) Tönung f -, -en;

◊ зні́зіць тон séinen Ton mäßigen, éinen beschéideneren Ton ánschlagen*;

задава́ць тон den Ton ángeben*;

тра́піць [патра́піць] у тон den ríchtigen Ton fínden* [ánschlagen*];

не размаўля́йце са мной такі́м тонам ich verbítte mir díesen Ton;

зялёнага тону in grünem Fárbton

то́на ж Tónne f -, -n;

за то́ну pro Tónne; für einé Tónne

То́нга нескл м Tónga n -s

то́нік м (напой) Tónic [-k] n -s, -s

то́ніка ж муз Tónika f -, -ken, Grúndton m -s, -töne, Háuptton m

то́нка прысл

1. dünn; in dünnen Schéiben (тонкімі лустачкамі, скібачкамі)

2. (вытанчана) fein, subtíl;

◊ дзе то́нка, там і рве́цца wo der Fáden dünn ist, da reißt er

то́нкасць ж

1. Dünne f -; Dünnheit f -, -en; Féinheit f - (нітак, матэрыі і г. д.); Schlánkheit f - (фігура); Verféinerung f - (смаку);

2. перан Féinheit f -, -en; Finésse f -, -n;

да то́нкасці aufs Genáueste;

ве́даць да то́нкасцяў sich bis ins Kléinste áuskennen* (што-н in D)

то́нкі dünn; fein; zart (пяшчотны, ласкавы); schlank (хударлявы, стройны);

то́нкі шоўк dünne Séide;

то́нкія па́льцы féine [zárte, schlánke] Fínger;

то́нкія ры́сы тва́ру féine (Gesíchts)züge;

то́нкі го́ лас féine [dünne, zárte] Stímme;

2. (далікатны) fein, verféinert;

то́нкі пах féiner [léichter] Gerúch;

◊ то́нкі смак féiner [áusgesuchter] Geschmáck;

3. (чуллівы – пра органы пачуццяў):

то́нкі слых schárfes [féines] Gehör;

◊ то́нкі намёк éine léise Ánspielung [Ándeutung]; ein Wink mit dem Záunpfahl (іран);

4. (гнуткі, праніклівы) fein, spítzfíndig;

5. (які добра разбіраецца) то́нкі ро́зум schárfer Verstánd;

то́нкі зна́ўца profúnder Kénner;

то́нкі палі́тык gewíefter Polítiker

то́нус м фізіял, мед Tónus m -

то́ня ж

1. (месца) Físchplatz m -es, -plätze, Fischeréi f -, -en;

2. (закід невада) Físchzug m -(e)s, -züge