то́нка прысл

1. dünn; in dünnen Schéiben (тонкімі лустачкамі, скібачкамі)

2. (вытанчана) fein, subtíl;

◊ дзе то́нка, там і рве́цца wo der Fáden dünn ist, da reißt er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)