з’я́ва
з’я́ва прыро́ды Natúrerscheinung
2. (падзея) Eréignis
3. (частка драм. твора) Áuftritt
з’я́ва
з’я́ва прыро́ды Natúrerscheinung
2. (падзея) Eréignis
3. (частка драм. твора) Áuftritt
з’яві́цца
1. (прыйсці, прыбыць) kómmen*
з’яві́цца ў суд vor Gerícht erschéinen*;
з’яві́цца ў прызна́чаны час sich zur ángegebenen Zeit éinstellen;
2. (узнікнуць, паказацца) sich zéigen, áuftauchen
3.
гэ́та з’яві́лася прычы́най яго́ сме́рці das war die Úrsache séines Tódes
з’я́вішча
з’яда́ць áuf¦essen*
з’ядна́цца, з’ядно́ўвацца (утварыць адзінае цэлае) sich zusámmenschließen, sich veréinigen; sich scháren (вакол чаго
з’ядна́ць, з’ядно́ўваць
з’язджа́ць ábfahren*
з’ялча́ць, з’ялчэ́ць ránzig wérden
з’яўле́нне
з’яўля́цца