дрывасе́к
1. (нарыхтоўшчык дроў) Hólzfäller
2. (драўнінны жук) Hólzbock
дрывасе́к
1. (нарыхтоўшчык дроў) Hólzfäller
2. (драўнінны жук) Hólzbock
дрыво́тня
захо́ўваць у дрыво́тні im Hólzschuppen áufbewahren
Дрывя́ты
дрыгатлі́вы
1. (які ўздрыгвае) bébend, zítternd;
дрыгатлі́вымі рука́мі mit zítternden Händen;
2. (трапяткі, мігатлівы) zúckend; fláckernd, flímmernd;
дрыгатлі́вая све́чка fláckernde Kérze;
дрыгатлі́выя во́дбліскі агню́ der zúckende Wíderschein des Féuers
дрыгаце́ць
1. (трэсціся) sich schütteln, zíttern
дрыгаце́ць ад хо́ладу vor Kälte zíttern [schlóttern];
дрыгаце́ць у гара́чцы Schüttelfrost háben;
2. (мігцець, трапятаць) schímmern
дры́гаць
1. (рабіць рэзкія рухі) strámpeln
дры́гаць нага́мі mit den Béinen strámpeln, mit den Füßen záppeln;
2. (біцца – пра сэрца) schlágen*
сэ́рца яшчэ́ дры́гае das Herz schlägt noch
дрыгва́
утапі́цца ў дрыгве́ im Mórast versínken*
дрыгвяні́сты, дрыгвя́ны mórastig, súmpfig, móorig;
гэ́тыя дрыгвяні́стыя ме́сцы ўжо́ даўно́ пазараста́лі траво́й і мо́хам diese mórastigen [súmpfigen, móorigen] Stéllen sind schon längst mit Gras und Moos bewáchsen
дрыго́тка
мяне́ апанава́ла дрыго́тка ein Scháuder überlíef mich
дрыго́ткі
1. (які дрыжыць) zítternd, bébend, vibríerend [vi-]; schwíngend (пры калыханні);
2. (мігатлівы, трапяткі) flímmernd, fláckernd (пра святло, агонь)