гар
1. Brándgeruch
па́хне гарам es riecht verbránnt [nach Brand];
2. (выпаленае месца ў лесе, пажарышча) Brándstelle
гар
1. Brándgeruch
па́хне гарам es riecht verbránnt [nach Brand];
2. (выпаленае месца ў лесе, пажарышча) Brándstelle
гара́
1. Berg
2.
го́ры (горны ланцуг) Gebírge
у го́ры ins Gebírge;
3. (куча) Háufen
◊ быць не за гара́мі nicht állzu weit sein;
стая́ць гаро́ю за каго
у мяне́ гара́ з плеч звалі́лася
гарава́ць
1. (жыць бедна) Not léiden*; dárben
2. (сумаваць, тужыць) sich grämen, tráuern
гараджа́нін
Гарадзе́я
гарадзі́ць
1. (ставіць плот
2.
не трэ́ба гаро́д гарадзі́ць es lohnt sich nicht, es ist nicht der Mühe wert
гарадзі́шча
Гарадзі́шча
гарадкі́
гарадо́к
1. Städtchen
2.:
вайско́вы гарадо́к Militärsiedlung
дзіця́чы гарадо́к Kínderspielplatz
універсітэ́цкі гарадо́к Universitätsviertel [-vɛr-]
вучэ́бны гарадо́к Léhrgelände