упра́ваII прысл. (на пытанне «куды?») nach rechts; (на пытанне «дзе?») rechts
упра́віцца разм. fértig wérden (з чым-н. mit D), zuréchtkommen* аддз. vi (s) (mit D); scháffen vt, bewältigen vt;
упра́віцца з пра́цай die Árbeit scháffen [bewältigen];
упра́віцца з ця́жкасцямі mit den Schwíerigkeiten fértig wérden;
ён не ўпра́віўся з гэ́тым er kam damit nicht zurécht
упра́віць
1. мед. (уставіць на месца вывіхнутае) éinrenken vt;
2. разм. (усунуць, уставіць што-н.) éinsetzen vt, (hin)éinstecken vt;
◊
упра́віць мазгі́ каму-н. разм. j-m den Kopf zuréchtrücken [zuréchtsetzen], j-n zur Vernúnft bríngen*
упрага́цца разм. sich éinspannen;
упрага́цца ў рабо́ту разм. sich (D) viel Árbeit áufbürden [áufhalsen]
упрасі́ць durch Bítten bewégen*, zu etw. (D) bríngen*;
ён упрасі́ў яе́ напіса́ць апо́шняе пісьмо́ er hat sie bewógen [dázu gebrácht], den létzten Brief zu schréiben
упраўле́нне н.
1. (установа, орган) Administratión f -, -en, Léitung f -, -en; Verwáltung f -, -en;
гало́ўнае ўпраўле́нне Háuptverwaltung f;
2. гл. кіраванне 2.
упраўле́нчы Verwáltungs-;
упраўле́нчы апара́т Verwáltungsapparat m -(e)s, -e, Verwáltungskräfte pl
упра́ўны разм. behänd(e), flink, fix (жвавы, кемлівы); rührig (рухавы); ánstellig (спрытны)
упро́чкі прысл.:
ісці́ ўпро́чкі fórtgehen* vi (s)
упро́шванне н. Erbítten n -s