упра́ваII
Verbum
анлайнавы слоўнікупра́віцца
упра́віцца з пра́цай die Árbeit scháffen [bewältigen];
упра́віцца з ця́жкасцямі mit den Schwíerigkeiten fértig wérden;
ён не ўпра́віўся з гэ́тым er kam damit nicht zurécht
упра́віць
1.
2.
◊ упра́віць мазгі́ каму
упрага́цца
упрага́цца ў рабо́ту
упрасі́ць durch Bítten bewégen*, zu
ён упрасі́ў яе́ напіса́ць апо́шняе пісьмо́ er hat sie bewógen [dázu gebrácht], den létzten Brief zu schréiben
упраўле́нне
1. (установа, орган) Administratión
гало́ўнае упраўле́нне Háuptverwaltung
2.
упраўле́нчы Verwáltungs-;
упраўле́нчы апара́т Verwáltungsapparat
упра́ўны
упро́чкі
ісці́ упро́чкі fórtgehen*
упро́шванне