Verbum

упе́радзе прысл разм vórn(e), vorán, voráus

упераме́жку прысл ábwechselnd

упераме́шку прысл durcheinánder, kúnterbunt; wie Kraut und Rüben (разм)

уперахва́т прысл разм:

бе́гчы уперахва́т den Weg ábschneiden*; j-m in den Weg láufen*, j-s Weg kréuzen, j-m in die Quére láufen*

упе́рці разм

1. (з цяжкасцю ўпіхнуць куды-н) hinéinpressen vt, hinéinpferchen vt, hinéinzwängen vt;

2. (у што-н) stémmen vt, stützen vt (auf A);

упе́рці жэ́рдку ў сцяну́ éine Stánge gégen die Wand stützen;

3. (навязаць) áufbinden* vt, áufschwatzen vt;

упе́рці каму-н ке́пскі тава́р j-m schléchte Wáre áufschwatzen [ándrehen]

упе́рціся

1. sich stémmen, sich léhnen, sich stützen (чым-н mit D, у што-н an A, gégen A);

2. разм (на чым-н) (заўпарціцца) sich widersétzen (D); sich sträuben, sich spérren (gegen A); sich verstéifen (auf A);

◊ ён упёрся як бык er ist hálsstarrig [bóckig, stur]

упершыню́ прысл zum érsten Mal(e)

упіка́ць, упікну́ць разм (папракаць) vórwerfen* vt (каго-н D, у чым-н A); Vórwürfe máchen (D); j-m éinen Vórwurf máchen (у чым-н wegen G); j-m etw. únter die Náse réiben* (даць каму-н ясна зразумець);

яна́ упікну́ла яго́ за ўпа́ртасць sie warf ihm séine Störrigkeit vor

упі́кі мн абл Vórwurf m -(e)s, Vorwürfe;

з упі́камі (сказаць, паглядзець) vórwurfsvoll (sagen, ánsehen*)

упільнава́ць, упільно́ўваць

1. (уберагчы ад каго-н, чаго-н) bewáhren vt (vor D); behüten vt (захаваць);

2. (усачыць, не выпусціць з-пад увагі) Acht gében*, áufpassen vi (auf A)