вільну́ць
Verbum
анлайнавы слоўнікВі́льнюс
Ві́льня
ві́льчык
віля́ць
1. (ухіляцца ад адказу) áusweichen*
2.
віна́
1. Schuld
паста́віць каму
звалі́ць віну́ на каго
загла́дзіць віну́ éine Schuld wíeder gútmachen;
адчува́ць сваю віну́ sich schúldig fühlen;
гэ́та не па маёй віне́ darán bin ich nicht schuld, das ist nicht méine Schuld;
2. (прычына) Úrsache
вінава́льны (склон)
вінава́ты
1. schúldig (у чым
2. (які ўсведамляе сваю віну) schúldbewusst;
вінава́ты по́зірк ein schúldbewusster Blick;
ён мне вялі́кую су́му вінава́ты er schúldet mir éine gróße Súmme, er ist mir éine gróße Súmme schúldig
вінава́ціць beschúldigen
вінава́ціць каго
вінава́ціць каго
вінагра́д
1. (расліна) Wéinrebe
дзі́кі вінагра́д wílder Wein;
развядзе́нне вінагра́ду Wéinbau
2. (плады) Wéinbeeren
збор вінагра́ду Wéinlese